در روسیه سنگ فیروزه نماد عشق است.

زنان جوان در یونان باستان از جواهرات فیروزه به عنوان نماد پاکدامنی استفاده می‌کردند.

فرهنگ‌های باستانی به توانایی سنگ فیروزه برای محافظت، ترویج آرامش و تشویق عشق پایدار اعتقاد داشتند؛ خواصی که فیروزه همچنان به داشتن آن معروف است.

از نظر شیمیایی فیروزه متشکل از کریستال‌هایی بسیار ریز است که حاصل ترکیبی آبدار از فسفات‌های مس و آلومینیوم می‌باشند.

سنگ فیروزه به ندرت در رنگ زرد هم یافت می‌شود، این پدیده به دلیل وجود فلز روی در معادن اتفاق می‌افتد.

فیروزه سنگ ماه تولد آذر(دسامبر در میلادی) ماه است.

باورهای زیادی درباره توانایی‌های سنگ فیروزه وجود دارد که اغلب مربوط به تغییر رنگ آن است.

فیروزه بیشتر به رنگ‌های آبی و سبز شناخته می‌شود؛ در ترکیب شیمیایی این سنگ وجود مس رنگ آبی را ایجاد می‌کند و رنگ سبز توسط ناخالصی‌هایی از جنس آهن به وجود می‌آید.

در سال 1537 میلادی فیروزه‌ای به عنوان یک رنگ که از ترکیب 70% رنگ آبی و 30% رنگ سبز به دست می‌آید ثبت شد.

در انجیل به این نکته اشاره شده است که اولین سنگ در ردیف دوم ردای کشیش اعظم سنگ فیروزه است.

به احتمال بسیار زیاد فیروزه اولین سنگ قیمتی است که نمونه مصنوعی آن ساخته شده است.

ماسکی که پس از مرگ پادشاه مصر توت عنخ‌آمون بر صورت او نشانده شده بود را می‌توان شناخته شده ترین اثر هنری با فیروزه دانست.

در ایران سقف مساجد را با فیروزه می پوشاندند که نمادی از ارتباط با آسمان ها بود.

فیروزه در تبت و نپال به عنوان “سنگ آسمان” شناخته می شود.

آزتک‌ها فیروزه را به دلیل قدرت محافظتی آن گرامی می‌داشتند و از آن در ماسک‌های تشریفاتی، چاقو و سپر استفاده می‌کردند.

قبیله آپاچی از بومیان آمریکا کمان‌ها و بعدها تفنگ‌های خود را به فیروزه مجهز می‌کردند و باور داشتند اینکار باعث افزایش دقت شکارچیان می‌شود.

شمن‌های بومی امریکا در مراسمات مقدس خود از فیروزه به عنوان راهی برای ارتباط با روح آسمان استفاده می‌کردند.

در زمان قدیم ایرانیان فیروزه را در گردنبند و دستار سر خود به‌کار می‌بردند و معتقد بودند تغییر رنگ آن هشدار از عذابی قریب‌الوقوع می‌دهد. (فیروزه بر اثر نور خورشید و برخی حلال‌ها تغییر رنگ می‌دهد.)

کلمه فیروزه از اصطلاح فرانسوی pierre tourques به معنای سنگ ترکی گرفته شده است.

قدیمی ترین شواهد استفاده از سنگ‌های قیمتی فیروزه از مقبره‌های مصر باستان به دست آمده است.

4. مصریان به فیروزه Mefkat می گفتند که به معنای «شادی» و «لذت» بود

در ایران قدیم گنبد کاخ‌ها را از فیروزه میپوشاندن چرا که رنگ آبی و خلوص این سنگ نمادی از بهشت بود.

ایرانیان با این باور که فیروزه قدرت تضمین امنیت آنان را دارد، افسار اسب و خنجرشان را با آن تزئین می‌کردند.

فیروزه در فارسی از کلمه پیروزه به معنی پیروزمند یا برنده گرفته شده است.